uçan örümcekler

içim ürperiyor yalnızlığından
fırtınalar yağmurlar o kıyamet

gökkuşağı nerede şimdi
bütün o renkler yerine
kalanlar sadece siyah
karanlıklar boğazlıyor bütün aynaları
dumanlı bir görüş kaldı
hepsi avuçlarımda
kayıp gidenler bir hiçten ibaret
o deniz tamamen kurumadan
bir şeyler söylemek istersen
bir sokak lambasının altına git
o anlar beni
terk edilmiş bir zaman bul
orada saklıyorum her şeyi
bir perdenin arkasından bak olanlara
her zaman yaptığın gibi
uçuşan bir bez parçası mahvetti beni
bu bahar bu rüzgar ne menem bir felaketmiş