Bir şeyleri kaybetmenin zamanı çoktan geldi de geçiyor bile.
Dağların arasında kekiğin kokusunu alma zamanı.
Kozalaklarla ısınma zamanı ve delicesine payam kırma zamanı.
Yavaş yavaş yeni umutlara açılma zamanı belki de.
Arkaya bakmadan giderek..
Emekleyerek değil
koşarcasına gitmek gerek.
Gülmekten ağlamayı özlemek gerek belki de.
Ama gerçekten unutmak gerek.
Tüm acıları,yaraları.
Yaraların kanamadığını düşünmek gerek.
Yeni sesler dinlemek,yeni ellere dokunmak gerek.
Kendimiz için iyilik yapmamız gerek.
Artık yenilikten çok iyilik zamanı.
Bencil olmaya başlamanın zamanı.
Gerektiğinde tüm her şeyi bir çırpıda silip atmak gerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder