Canımın Acısı

Sayfalarca yazacak şeyi nereden buluyorum gerçekten bilmiyorum. Ama bu aralar özellikle sadece sana yazabiliyorum.
Sanırım ben hep geç kalıyorum sana. Ya da haddinden fazla erken. Emin olamıyorum. Neyse. Alıştım zaten sana nedensiz gelmelerime. Sen yokken o kadar boşluk ki buralar kocaman bir gökyüzü sığdırabilirim yokluğuna.
Çok saf seviyorum seni be adam. Ne senin ne de benim olduğumuz kadar saf. Çok ayrı bir saflığa sahip bir sevgi.
Değişirsin sanıyorum. Ama olmuyor. En çok da bu oturuyor gönlüme. Sen değişmiyorsun.
''Bir kitapta kaybetmek istiyorum seni. Bir şarkıda unutmak. Ama sen ne bir kitap kahramanısın. Ne de bir şarkıda unutulacak adam."
Ben çok yoruldum artık güvendiğim o koca dağa kar yağmasından. Omzunda yaşayacağım bir hayat istiyorum.
"Bu geçici mutluluklara aldanma canımın acısı. Her gece uykularından kesip seni doya doya özleyecek bir kadın daha olmayacak." diye haykırmak istiyorum.
"Ben sandım ki beraber yükseliriz gökyüzüne. Sarıldıkça çıkar kanatlarımız, düşersek beraber düşer, ölürsek beraber ölürüz. Öyle değil o işler demişti bir abi. Anladığımda canım çoktan acımıştı. Biraz kanamış biraz da kabuk bağlamıştı. Ben sandım ki beraber yükseliriz gökyüzüne. Demişlerdi bana da inanmamıştım. Öyle değil işte o işler."
Mutlulu bir günde yazmak isterdim sana. Ya da en azından senin tarafından arada bırakılmadığım bir günde. Eksik olmadığımız bir günümüz olsun isterdim. Geçen bunca yılın üstüne. Ne zaman gerçekten geleceksin merak etmeden edemiyorum. Beklemekten yoruldum artık. Yalnız kaldığında geldiğin olmaktan yoruldum. Gerçekten istediğin olamamaktan bıktım. Seni sevdiğim ilk andı belki kafama gelen o küçük kağıt parçası. Sonrasında gelenler ise inkarlarım. Serzenişlerim. Bunları sana okutacak gücü bulabilir miyim gerçekten bilmiyorum. Ama okusan dahi bir şey ifade etmeyecek olduğunu bilmek biraz kalbimi kırıyor. Canımı yakıyor. Ve sen üstüne tekrar tekrar bıkmadan usanmadan benzin döküyorsun. Sen onlarca çığlığıma rağmen beni duymamakta ısrar ediyorsun. Onca çırpınmama rağmen beni görmüyorsun.
Bunları okusan ne değişir ki? Ben her seferinde olduğu gibi boş konuşacağım senin için. Yoruldum artık gerçekten yoruldum. Hayatına giren onlarca kıza söylediklerini bir kere duymak için çırpınmaktan yoruldum. Gücüm kalmadı. Elimden ne gelir daha fazla bilmiyorum. Ama artık sadece bunu bilmek yetmiyor. Azla yetinemiyorum çünkü daha fazla. Bana aşkım derken içinden gerçekten öyle geldiği için söylemeni o kadar çok isterdim ki.
Kaçıncı kez yazıyorum bunları sana kim bilir.
Yoruldum artık.
Canım yanıyor.
Boğuluyorum.
Nefes alamıyorum.
Özlüyorum.
Seni yanımda istiyorum.
Ama olmuyor, olmayacak.
Biliyorum.