Gecenin İsyanı

Bir şeyler yolunda gitmiyor. Hayatlar da , şarkılar da , ülke de ,insanlar da .. İğrençleşiyor bu insan denen varlık. Maymundan geldiysek gorile doğru gidiyoruz sanırım. Böyle vahşilik onların doğasında bile yoktur gerçi.
Sadece cinayetlerde değil olay aslında. Bir ülke yok oluyormuş gibi hissediyorum. Korkuyorum. Elimi atsam bir şey değişmiyor. Direniyorum olmuyor. Susturuyorlar. Ellerimizi bağlıyorlar. Kadınlara tacizde bulunuyorlar erkekleri ise falakaya yatırıyorlar. Sonra dayıyorlar biber gazını nefesimizi kesiyorlar.Üzerine su sıkıyorlar halloluyor her şey. Sanki oyuncakmış gibi. Counter oynuyor adamlar ya. Bir daha canlanacak sanki bu insanlar. Çocuk,yaşlı dinlemeden kimini hapse kimini toprağa yolluyorlar. Bir de PKK'sı var bunun. Onlar da ayrı türünden. Acımadan öldürüyorlar insanları. Ülkeye hangi pislik varsa sokuyorlar. Ülkemize huzursuzluğu sokup refah içinde yaşıyorlar. Ama devlet bir şeyleri çözüyormuş lütfen.. Her şeyi çözen devlet bunları da çözüyormuş. Bizim devlet topraktaki çocukları da diriltiyor siz bilmezsiniz. Diyorum ya yerin altına soksa bile çıkarır öylesine bir devlet.

Dağda şehit olur bir askerimiz acıdan 10 ev yanar onunla beraber. Ama devletimiz kömür de veriyor. Şehit olsun canım ne olucak sanki. Çok kolaydır can alıp vermeler çünkü. Sonra bir de bizim devletimiz öyle sever ki operayı . Her gün operayla uyanır devlet adamları. Bu yüzden ATATÜRK Kültür Merkezini yıkıp opera binası yaparlar. Hatta Cumhurbaşkanı"mızın" opera yazmışlığı vardır. Hemde OSMANLICA . Türkçeyi pek sevmezler. Gereksiz bulurlar. Zaten bizim insanımız da 2-3 yıldır Türkçe kullanıyor... Gereksizdir Türkçe falanda. Ama bir şey diyim mi size. Adamlar metrobüsü yaptı abi. Hızlı tren açıldı be. Marmaray geldi. İyi ki yapmışlar . Yoksa bu milyonlar neyle avunurdu acaba. Opera binasından ayran içerek anarlar artık Cumhurbaşkanı"mızı". 

Ben üzülüyorum.. Ne kadar üzücü bir vatandaşın devleti hakkında böyle yazıp düşünmesi. Çok özlüyorum. Daha onu yaşamadan,görmeden duyduklarımla özlüyorum. Gelecekteki torunlarıma acıyorum. Belki de göremeyecekler bu ülkeyi. Belki bizim gibi yaşayamayacaklar. Öyle bir nesiliz ki . Tarihi olayların en acısı da olsa büyük şeyleri yaşıyoruz. Bu böyle olmamalı . Yoruldum sadece. İnsanlarla bir şeyleri tartışmaktan. Bir şeyleri görünce ıspatlamaya çaılşmaktan..

Tek isteğim son nefesime kadar ağzımdan türkçe kelimeler çıksın. Ve bayrağım gökler de dalgalansın. Ülkem huzur için de olsun. (Umarım)