Yaramaz bir çocuk gibi yağmurun altında saatlerce ıslanıp hasta olursun, ateşli anlına hızır gibi yetişen Anne eli soğukluğu olur ya, seninle göz göze gelince ruh parçam, ben de o hisleri uyandırıyorsun.
Senin göz bebeklerinde yaşayamadığım çocukluğu yaşar, sen düşünce elimi sana uzatıp kaldırasım gelir. Yaralarını uzun uzun öpesim geliyor. Senin kanın ruh parçam, bana şeker gibi geliyor. Seninle göz göze gelince, Sonbahar hüzünleniyor, anlamını yitiriyor. Hiç kavuşamamanın verdiği huzursuzluk, İlkbaharın boynunu büküyor. Ruh parçam, ben senin topraklarında yetişirim sadece. Hükmüm geçmez güneşe, şayet geçseydi eğer çok kızardım ona. " Yakma ruh parçamın tenini." derdim. Hükmüm geçseydi geceye "Hiç eksik etme ışığını çehresinden."derdim. Biliyor musun ruh parçam ? Gece en çok sana yakışıyor. Tabi sen nerden bileceksin ki ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder