Yıllar sonra ilk defa böyle düşmüşüm
Yaprakların bana olan sevdası çok değil mi
- Herkes birbirine benziyor, herkes aynı Bense yutuyorum Aziz Bey Yaprakların akını-karasını Yaşıyorum çay bitimine kadar Sonra kusuyorum Aziz Bey; sonra soğuk, sonra acı
Karanlık gecelerim, gecelerim karanlık değil mi Bunca zaman bir tek yeni şiir duymadan geçmiş günlerim Elbet en karanlık gecenin bile bir sabahı var Güneş buna en büyük tanık değil mi
Yine de sevmiyorum Aziz Bey Güneşi de, baharı da, yaprakları da Çünkü herkes birbirine benziyor, ve herkes aynı Ben durmaksızın, karanlıklarıma hasretim Ancak geceleri biliniyor kıymeti ışığının Bana karanlıklarımı ver Aziz Bey! Sen gideli çok oldu, geri gel Aziz Bey! Adını koyalım şu haddini bilmez yalnızlığımın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder