İçimizden Biri

Bazen kuma yazı yazmak gibi, bazen yapım aşamasındaki kaldırımda, yaş olan çimentoya yanlışlıkla bastığında bıraktığın ayak izi gibi hayatlarda bıraktığın kalp izleri.

Bazen bir kasırgasın, bazen bir meltem lâkin gelip geçicisin; insansın nihayetinde, gidicisin. Kalmak istediğinde sanki kollarından çekiyorlar sanki kafana silah dayıyorlar,anlıyor musun? Küçük kız, gitgide kararıyorsun; küçük kız canın acımıyor aslında sadece büyüyorsun.

Ellerin bile büyüyor, başka elleri tutuyorsun; küçük kız aslında seni kimse kırmıyor sen kendi kendini kırıyorsun.

Gözlerinle sadece bakmıyorsun, görmeye başladın küçüğüm, insanları da böyle tanıyorsun; aslında ihanete uğratılmıyorsun küçük kız; ihanete uğrayıp üzülmeyi seviyorsun; herkes acı sevmez, sen seviyorsun.

Küçük kız dikkat et, düşüyorsun; gözden düşüyorsun, hataya düşüyorsun, dizlerin kanamıyor ama için kan ağlıyor.

Orada mısın küçüğüm, bağlıyorsun kendine sonra bırakıyorsun; kızım bunu neden yapıyorsun?

Kendi omzun yetmiyor mu, neden geniş omuzlar arıyorsun; neden bulduğun omuzları beğenmiyorsun? Oysa küçük bir başın vardı, her omuza sığardı.

Sevmiyorsun hatalarını, hatalarınla büyümedin mi sen? Seni olgunlaştıran hataları niçin şimdi bir türlü sevemiyorsun?

Küçük kız neden nefesini başka birinin nefes alıp vermesine bağlayan zavallı bir kadın oldun sen?

 Ah içimdeki küçük kız, keşke hep küçük kalsaydın.