Ah yalnızlık o kadar insanin koynuna girip çıkıyorsun peki neden benimle düzenli ilişkin var?
Ayrılmak ıstiyorum bu iliskiyi bitirmek istiyorum ama bağımlı oldum sanırım bağlılık değil bu bağımlılık evet buda benim bağımliligim sanırım. Sigara bile insana bu kadar aci vermiyordur bu kadar zararlı bi bağımlılık değildir.
Ayrılmak ıstiyorum bu iliskiyi bitirmek istiyorum ama bağımlı oldum sanırım bağlılık değil bu bağımlılık evet buda benim bağımliligim sanırım. Sigara bile insana bu kadar aci vermiyordur bu kadar zararlı bi bağımlılık değildir.
Peki bu bagimliliktan nasıl kurtulucam?Yada kurtulmak isteyen varmı? Ben istemiyorum artık, umudumu kaybetmedim hiç bir zaman ama olmuyor umut beni tüketiyor artık sadece KIRINTILARI kaldi diyebilirim.
Bu canavar beni ele geciriyor.Ve beni ele gecirirken uzaktsn sinsice gülüyor.Onunla savasmak isterdim ama bir nedenim kalmadı hayatta. Beni savaşmaya iten bi neden, bi kişi, bi hedef bulamıyorum artık. Bu canavar beni ele geçirirken boş boş ruhumun uzaklaşmasını izliyorum. Insanlara yakinim ama bi o kadarda uzağım. Gündüzleri beni görüyorlar, farkimda oluyorlar en azından nefes aldığımı görüyorlar. Ama geceleri nefesim kesilinceye kadar kafami yastigima gomerek agladigimi kimse görmüyor. Sen geceleri sessiz sessiz ağlamak nedir bilir misin? Ben çok iyi biliyorum çünkü her gece yaşıyorum (!) tabi buna yasamak denirse(a). Zamanami bırakmayalım? Zaman herşeyin ilacimi?Içimde son kalan umut kırıntılarını zamana bırakmak icin mi harcamaliyim?Bu sorular beynimi kemirirken CANAVARIM içten içe beni ele geçirirken beklemek dogrumu?Belkide yolun sonundayimdir,yerin dibindeyimdir.
Sessizliğin ortasında bekliyorum, baharin geri gelmesini bekliyorum.Yaraların gecmesini ve daha fazla acitmamasini istiyorum.Bu canavar beni tamamen ele gecirmeden son umut kırıntıları hatrına bu yalnizligin bitmesini istiyorum.C.ADRİAN ın dediği gibi belki "herşey bir gün biter" tıpkı gecenin bitmesi gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder