Düşüncelerde Çırpınmanın Hikâyesi

Şimdi size çırpınışlardan bahsedeyim mi?

Nice çırpınmaların içindeki nice boğulmalardan...

Ya da şöyle mi demeliyim?

Kurtulamamaktan.

Kuytu bir dehlizin içinde kaybolmaktan.

Şimdi bir kış, bir yaz, bir ilkbahar geçti.

Sonbahar mı?

İkincisi geçmek üzere şuracıktan.

Sen mi?

Göçemedin gitti gönlümden.

(Çiçek gibiydin. 

Çiçekler gibiydin. 

Tanımıyordum, belki de senden binlerce tanesi vardı.

Ama...

------------

Bıraktın.

Kalbimde iz.

Defterimde iz.)

Göçebe niyetiyle koymamıştım seni gönlüme belki de.

Gitmeyeceksin diye ekmiştim ben çiçeklerimi.

Sonbahar gelse, solsalar bile

Defterlerimin arasına koyacaktım.

Bırakmayacaktım.

(Defter arasında kuruttum sandım. 

Seni de.

Nice çiçekler gibi

Koydum defterimin arasına.

Kuruttum sandım.)

(Vakit.

Kurumak için vaktin gelmemişti belki de.

Baktım; seni aralarına bıraktığım yapraklara.

Düşünmüştüm ama istememiştim.

Evet, izin kalmış.

Yapraklarda.

İz bırakmışsın, gönlümde.)

Şimdi yerleşik sevdan

Şimdi kırılgan ben

Şimdi bir şehirden öte İstanbul

Şimdi sonbahar geliyor

Şimdi seni görmek geliyor içimden

Şimdi saçların savruluyor

Şimdi gülesim geliyor

Şimdi kalbim fırlayacak

Şimdi ellerim titriyor

Şimdi görenler hâlime gülecek

Çırpınıyorum.

Çırpındıkça batacağımı bile bile

Hayal ettikçe yıkılacaklarını bile bile

Bilerek

Korkarak

Ve düşerek sevdaya

Bekliyorum.

Meftun gibi bekliyorum.

Vuslatımı bekliyorum.

Amenna!