Acının neresinden tutunuyor mutluluk?
Yoksa mutluluk acının piçi miydi?
Unuttuk.
Acıyla sevişmeyi.
Belki de mutluluk, bizim piçimizdir?
Şehvetin birer hevesi miydik?
Ekilen günaha topraktı, rüzgarın yatağı.
Çocukları,
Sigaraya erken başlattı, hayatın karanlık batağı.
Eli sigara,
Nefesi kül kokan çocuklardık,
Bilmezdik sevişmeyi.
Sahi!
Ne ara öğrendik?
Ne ara unuttuk?
Acıyla sevişip,
O'nu, mutluluğa gebe bırakmayı.
Mutluluk
Öylece,
Hareketsiz, sessiz, duruyor.
Acının rahminde ölmüş olabilir miydi mutluluk?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder