Karahindiba Ruhu

Karahindiba’yı bilir misiniz?

İlkbaharda sarı çiçeklerinin açmaya başladığını, ruhumuzun ilkbahara karşı verdiği tepkiler gibi. İnsanları bilir misiniz, ilkbaharda yeni bir yaşama başlıyormuş gibi içinde barındırdıkları tohumları yaşama sevinciyle yoğurup hayata tekrar döndüklerini.

Sonbaharın sonlarına doğru solduğunu bilir misiniz mesela?

Sonbaharın o sarı hüznünün sinemize işleyişi gibi. ”Kasımda aşk başkadır.” diyenlere inat yaşadığımız onca hüzünlü hikâyeler gibi. En olur olmadık anlarda yağmurların yağması, damlaların ruhumuzda bıraktığı izler gibi. Bir dumanın dağları kaplayıp o koca dağı gizleyebilmesi gibi.

İçinde barındırdığı acı sütü bilir misiniz?

Ruhumuzun barındırdığı nice acılar gibi. Düşünmekten kaçtığımız, yolumuz kesişmesin diye kendimizi yıprattığımız onca acılar gibi.

Sonra çiçeğinin, tohumlarını taşıyan beyaz bir topa bürünüşünü bilir misiniz?

Sallantıda, aciz, bir rüzgârda savruluveren bir bitkiye büründüğünü.

Papatyagiller familyasındadır Karahindiba.

Nice aşkların konusu olan Papatyalar kadar bilinmese de

İnsana bunca benzer döngüsünü bilir misiniz?

Âşık edebiyatının Papatyalara yüklediği onca sevgiye karşın

Karahindibanın bu aşkta sadece kırılganlığı ve umudu taşıdığını bilir misiniz?

Sâhi bilir misiniz Karahindibanın ruhunu?

Bir rüzgârda nasıl savrulup gittiğini, tüm sahip olduklarının.

Bir insanoğlu üflemesiyle nasıl kırıldığını, tohumlarının.

-Kırgın bir çiçektir Karahindiba.

-Kırılmışların çiçeğidir en çok da.

Onca kırığın içinde binlerce umut barındırır Karahindiba. Bedeninden kopan nice tohumlara karşı bir gün o tohumların bir yerlerde güzel çiçekler vereceğine inanarak yaşar.

Bir insanoğlunun her kırılışında umutlarına sımsıkı sarılması gibidir Karahindibanın bu hâli. Umutlarına inanarak yaşamını sürdürmeye çalışması gibi âdemin.

Sadece diyorum ki Karahindibayı sadece bir çiçek olarak görmeyin. Kırılgan bir çiçektir Karahindiba.

En çok insana benzeyendir Karahindiba.