zamanın hiçliğindeyiz kaybolmuş sessizliğiz
bütün olan bu esrarın gizliliğinde miyiz
ucu bucaksız olan boşluğun içindeyiz
hayali çizgiler hayal dünyamda dizginlenir
ağır gelir tartılara bir çocugun kini
debreşiyor hatırama çocukluğum üstümdeki kiri
baygınlık geçirmiş kapıldı bütün endişem sana
aynalandı yüzler baktığım hiçliğe ulaş bana
seyahatler içimde hiç parlamadı
düşünceler bir volkanik dağ her kelime püskürmesinde
hiç bitmiyecek asırlarca yazsamda
ne oldugum belli değil kara bir yüzüm
bir vahşetin esrarengiz bilimiyim
vakit doluyor olmayan canlılar üzerinde yoğunlaşıyorum
yokoluşumu kimligimde varoldugumda gizliyorum
ürpertiyor korku salı hep bi yosun tutar sonu
boynumda bir ilmik irdeleme sen
ikilemde değil beynim eskiten beni sen
güneş sisteminin nasıl calıştıgını bilmem ben
yüksekteki kayanın dağa gömüşmül haliyim ben
hiç tanımadığın ölüm çevirecek seni kuşatmada
okyanuslar dalgalarını zifiri karanlıkta kabartması
hiçliğe kimsesiz zamanın kalmadı da hiçbir tadı
kurtlancak için biz bitirecez kendimizi
kutuların içindeki sökülen ilmikler gibi
bir çocugun gözündeki istediği o ayakkabı gibi
camın arkasında kalıyor iniyor kepenkler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder