Ölüm Ama Gerçek

Bir ölünün toprağa karıştığını bilmektir yalnızlık. Çaresizliği, verdiğin nefesin buğusunda görebilmektir. Herkesin şaka yaptığı, güldüğü günlerde O'nu anıp ağlamaktır.
Buruk bir kalp sancısına eşlik eden, nefesini kesen bir düğümdür boğazına oturan, ve yine "keşke" ler yankılanır hatıralarından. Özlemini derin bir kucakla, koca bir sarılmayla gideremeyeceğini bilmektir yalnızlık. O an, ölüm kadar gerçek olur özlemin. Ciğerini tıkayan bu hissi derin bir "ah" çekip atmaya çalışmaktır çaresizce. Sesinin toprağa sızmasını istersin, özlediğini söylediğin satırlarla sulamak istersin toprağını. Bir kadeh rakıyla, sana bıraktığı mirasını alırsın karşına... Bir bakarsın, dudaklarını diken çaresizliğin dikişleri özleme yenik düşer de patlar, yerini "rahmetli olsaydı..." ile başlayan "keşke" ile biten, bir kırbaç gibi yüreklere inip kanatan sözlere bırakır..  Doğum günün kutlu olsun büyükbabam, keşke..