Küçük bir yağmur damlası

Kafamı çevirip cama baktığım da kendimi görüyorum akıp giderken. Ne de güzel ilerliyorum öyle . Nasıl da mutsuzum,umutsuz...
Öylece nereye aktığımı bilmeden, çarpa çarpa gidiyorum işte. Vapurun sesini duyuyorum. Ve arkadan martıların sesi. İnsanlara bakıyorum da kimisinin en içten gülümsemesi kiminin en acı göz yaşı olmuş. Bencil kibirli hayatın insanlarıyız kısacası. Ve bazen rollere fazla kaptırmamak lazım kendimizi. Bedeli ağır olabiliyor. Ben şuan onu yaşıyorum. Ama uslanmaz biriyimdir. Hala rollerle devam ediyorum. Tanımadığım insanlara kendimi tanıtıyorum. Belki onlarada olmak istediğim halimi anlatıyorum. En kolayı bu belkide. Çünkü yorgun bir damlayım ben. Gülüşlerime sakladım tüm gücümü belki de. O yüzden sert ve hızlı bir şekilde akıp gitmek en iyisi sizin hayatlarınızdan. Ben artık yolcuyum. Evim yurdum yok. Umarım Tanrı misafiri kabul edersiniz.