Çok Sevdiğimden Sanırım

      Genelde en iyi bildiğim şekilde anlattım sana her şeyi. Yazarak. Yine sana yazmak istediğim günlerden birindeyiz.

      Kimi zaman vakit kaybı olarak gördüğüm bir şey olmaya başlasa da sana yazmak edemiyorum ki yazmadan sana. Aslında uğraşmam gereken daha önemli şeyler var. Ama geldi mi durduramıyorum ki yazma isteğimi. Kitapların kıyısına köşesine karalamaktansa sana olan hislerimi en azından bir yerlerde kalıcı olması umuduyla kalkıp yazıyorum bir yerlere. 

      Vazgeçmediğim tek şey sana yazmak sanırım son yıllarda. Genelde maymun iştahlı denilen o çabuk sıkılan tiplerden olmuşumdur ama ne hikmetse bir senden bir de sana yazmaktan sıkılmadım.         Ben yazarım sen okumazsın genelde. Şu an ben yine yazıyorum. Ve sen yine okumayacaksın. Neyse ki ben bunlara alışalı çok oldu. En iyi dostum oldu kimi zaman klavyemin tuşları kimi zaman 0.7 uçlu kalemim. Tek ortak yanlarıysa her zaman sen oldun.

      Hayatım boyunca hiçbir zaman yazar olmak gibi bir isteğim olmadı. şundan birkaç sene öncesine kadar ben kompozisyon dahi yazamazdım. Şimdi sana yazdıklarımı toplasam roman olur. Gerçi sen ne anlarsın ki yazmaktan neden anlatıyorsam bunları sana. Sen kitap bile okumazsın ki benim yazdıklarımı okuyasın. Bendeki de salaklık yahu. Okumayı sevmeyen birine sayfalar dolusu yazıyorum. Neyse ki ben sana alışalı çok oldu, ben senin okuman için yazmayalı belki yıllar oldu.

     Bir ömür olmadı belki daha seni seveli. Ama bana sanki yaşana yaşana bitmemiş bir çok ömür gibi geldi. Sanki bir ömür yetmemiş de seni sevmeye ben birkaç ömür çalmışım gibi oldu seni sevmek için. Çaldım da ne oldu bunlar da yetmedi ki bana. Hala tüketemedim ki şu sevdayı. Bir tek alışkanlık oldu ağlayamamak, çalan her şarkıda seni düşünmek. Gerisi hala yepyeni hisler. Gerisi hala senle dolu günler.

    Ben yine sıkıldıkça yazarım sana sen okumasan da belki okursun bir gün umuduyla kısa tutuyorum ki yazılarımı sıkılma sen. Sıkılırsan bırakırsın okumayı. Ya da belki herhangi bir yazımla dikkatini çekerim de oturur okursun hepsini bir solukta. Neyse ben yine okumaman için yazdım sana. Yine asla görmeyeceğini bilerek serdim tüm hislerimi gözlerin önüne. 

   Hiç vazgeçmedim yazmaktan sana. Hiç unutmadım tek bir anda seni aklımdan çıkarmamayı. Sanırım alışkanlıktan. Ya da çok sevdiğimden sanırım.