Sözlerin doğuyor gecelerime

Bir insanı bu denli sevmek acıtıyor belki de. Sevginin karşılığını alıyorsun ama ayrı düşüyorsunuz bi noktalarda. Bizim ki garip bir vedaydı, söylenecek söz yok. Yan yana alınan o demler, yan yana atılan o kahkahalar, düşen gözyaşları.. Bize de kala kala anılar kaldı dört bi yanımızda onlara tutunuyoruz. Evimizdeki birçok şey, gittiğimiz yerler, yürüdüğümüz sokaklar... Canımı sıkıyor yaşamak, karanlık bir yağmur gibi. Ezberebildiğim insanın vedasını izlemek kış kadar savunmasız bırakıyor.