Gidenler & Kalanlar

   Bazıları gidiyor, aniden.Hiç beklemezken."Gitme , kal ! " derken bile gidiyorlar.
Verilen değeri öylesine geride bırakıyorlar ki o değeri ne yapacağını bilemiyor insan.Gözyaşları yoluyla vücuttan atılmak istenen değer , gitmiyor.Kalanda , gidene dair bir o değer kalıyor ; kalmasa... Gidende kalana dair bir sözcük bile kalmıyor oysa...

   Bazıları gidiyor hiç umursamadan.Çıkıp gidilen bir hayat değilmiş gibi gidiyorlar.Kalmak daha zormuş gibi gidiyorlar.
Tüm kapıları suratına kapatıp gidiyorlar.Gitmek daha kolaymış gibi.Acı çektirmek ister gibi."Ne yaparsan yap , gidiyorum işte." der gibi gidiyorlar.Ne yaparsan yap , olmuyor.Yeri dolmuyor.Gittiğinde dolan sadece bir çift gözün oluyor.Öylesine gidiyor işte; giderken seni de senden çekip çıkararak.

   Bazıları gidiyor gitmesine ama olan kalana oluyor.Geride kalan terk edilmeyi öğreniyor işte.Her türlü şey onu terk ediyor.Güven duygusu , yaşanmışlıklar , fotoğraflar , dudaklarının kıpırtısı... Hepsi birer birer gidiyor gelmemek üzere.Ağlıyor , kimse duymuyor , görmüyor.Bir tek o hissediyor birde ıslanan yatağı.Dili yok ki yastığın.Tarifi yok ki yaşanan acının , karanlığın.İşte birisi geliyor ve giriyor hayatına.Elinde avucunda ne varsa vermek istiyorsun sevgiye dair.Veriyorsun.Ve sonra gidiyor."Bu kadar basit mi? "  diyorsun içinden.Geldi ve gitti.Bazıları öyle gidiyor ki bir soru cümlesini, acının dibini görebilmeni sağlayacak kadar anlamlı kılıyor.Öyle gidiyor ki onunla gidesin geliyor.Yapamıyorsun.Kalıyorsun hep "kalan" olarak.